In de kern gaat bikepacking niet over fietsen of uitrusting. Het gaat om mensen. In deel IV van Rad Women of Bikepacking Series brengen we hulde aan gemeenschapsbouwers. Deze vrouwen verbinden en dagen ons uit via routes, evenementen of sociale netwerkplatforms.
Maart is de maand van de geschiedenis van vrouwen. Om dit te vieren, eren we vrouwen die zowel de bikepacking-gemeenschap als de hele fietsindustrie hebben gevormd. Elke week zijn er enkele van de verhuizers, shakers en makers die ons inspireren, zowel op als naast de fiets. Deze week werden bouwers-vrouwen geprofileerd die ervaringen creëren en delen door routes te ontwikkelen, evenementen te organiseren en een gemeenschap te cultiveren.
Zij/Zij/Leeftijd 39 / @wunderlustbybike HTML3_ @biketheponyexpress
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van de Jicarilla Apache Nation (Cerrillos, New Mexico)
Go-to ride snack: Pindakaas en een appel.
Jan houdt ervan om stippen te verbinden. Ze houden ervan om op de fiets stippen met elkaar te verbinden op een kaart. Die nieuwsgierigheid bracht Jan ertoe om de Pony Express Route te creëren en te verkennen, een 2200 mijl lange, grotendeels off-road route van St. Joseph, Missouri, naar Sacramento, Californië. De oost-west route volgt een groot deel van de Pony Express National Historic Trail. Deze route was oorspronkelijk acht staten en werd voornamelijk gebruikt door ruiters om post te bezorgen.
Jan besloot na jaren van plannen om de Pony Express te bikepacken. Een week voor hun vertrek stierf Jans vader aan een overdosis. Jan, nog steeds aan het bijkomen van de dood van Jan’s vader, zei Jan dat Jan zijn hele leven aan verslaving leed. Jan gaf de verkenningsmissie bijna op, maar besloot door te gaan met de reis.
De eerste week van de Pony Express was niet perfect. Voedselvergiftiging plaagde Jan vanaf het begin. Ze worstelden vijf dagen om te herstellen. Jan kon een paar nachten een kamer in een motel krijgen, zodat ze medische hulp konden inroepen en hun lichaam volledig konden herstellen. Jan voelde iets verschuiven na weken zelf trappen.
Ik beklom een pas in Wyoming, nadat ik een paar weken onderweg was en wat tijd had gehad om het overlijden van mijn vader te verwerken. Jan zegt dat ik me veel beter voelde en wat kracht terug had tegen de tijd dat ik de top bereikte. Het uitzicht was adembenemend. Het was alsof ik op de top van de wereld stond. Lage bergtoppen leken gewoon van de rand van de aarde af te rollen. Het was als een plotselinge golf van intense emotie die ik nooit eerder heb gevoeld. Mijn knieën werden slap. Ik had de neiging om te lachen, onbedaarlijk. Ik begon te dansen, op en neer springend en met mijn armen zwaaiend. Het was alsof 5 ton van een leven lang trauma gewoon doorging met klimmen en me achterliet, terwijl ik me afvroeg of dit was hoe vrijheid voelde.
Zij/haar / Leeftijd: 33 / @kait.boyle
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van de oostelijke Shoshone- en Shoshone-Bannock-stammen (Teton Valley, Idaho)
Go to ride snack: zelfgemaakte glutenvrije chocoladekoekjes.
Kait’s eerste bikepacking trip was in 2011 op de Kokopelli Trail. Kait had niet de mogelijkheid om de zachte fietstassen te gebruiken die we nu hebben. Kait’s eerste bikepacking-trip was op de Kokopelli Trail in 2011. Dus ze droeg al haar spullen in een 45L-rugzak die, zegt ze, behoorlijk oncomfortabel was, en ik herinner me dat ik meer bonkte dan ik ooit had, maar de voormalige 24-uurs mountainbike Wereldkampioen vond een beetje ongemak niet erg. Het jaar daarop reed ze de Great Divide Mountain Bike Route met een singlespeed. Dit was een keerpunt in haar ruitercarrière. Ze fietst nu in hoog tempo lange afstanden.
Sindsdien heeft ze het damesrecord op de AZT300 gevestigd op 2 dagen, 2 uur en 57 minuten, een tijd die haar dat jaar de tweede plaats in het algemeen klassement opleverde en nog steeds de vierde snelste algemene tijd op de route is. Afgelopen november schoor Kait 25 minuten af van Rebecca Ruschs FKT op de Kokopelli Trail, waarmee hij een nieuw damesrecord vestigde op 13 uur en 7 minuten.
Kait zegt dat dit mijn eerste poging tot ultraracen was in bijna twee jaar na het winnen van een 24-uurs Wereldkampioenschappen. Het was ook de tweede keer dat ik het probeerde sinds een auto-ongeluk me deed afvragen of ik ooit weer zou kunnen lopen of fietsen. De moeite die het me kostte om die 23 maanden terug te krijgen naar elite ultra-racen was de zwaarste ultra die ik ooit heb aangepakt en was gevuld met onzekerheid.
Kurt Refsnider en Kait Refsnider hebben Bikepacking Roots in 2016 opgericht. Deze non-profitorganisatie pleit volgens Kate voor bikepackers. Het helpt ook om bikepacking te laten groeien als een geïnformeerde en verbonden sport. Op de vraag welk advies ze heeft voor vrouwen die geïnteresseerd zijn in bikepacking en ultra-endurance racen, zegt Kait: laat je niet beperken door de beperkingen van anderen. Je kunt zo ver reizen als je wilt, hoe ver, snel of onbekend ook. En uitdagingen of mislukkingen onderweg maken deel uit van de reis. Het niet behalen van uw doel of doelstelling betekent niet dat u het niet kunt. Het is slechts een onderdeel van het leerproces om je de tools en ervaring te geven die nodig zijn om je doel te bereiken.
Zij/haar / Age33 / @karlatrobles
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van de Tohono Oodham ( Hermosillo, Sonora, Mexico )
Go-to ride snack: Selderij met limoen.
Karla groeide op met fietsen en gebruikte de fiets als volwassene om te pendelen. Karla’s eerste avontuurlijke bikepacking was echter in 2022. De reis besloeg 190 km door acht Sonora-steden. Het doel? Om meer te weten te komen over en getuige te zijn van de Yaqui-rituelen en -tradities van het Heilige Week-festival in elke stad. Ze zegt dat die eerste fietstocht en haar daaropvolgende avonturen op routes zoals de Baja Divide, haar soms zowel fysiek als mentaal hebben uitgedaagd, maar ze hebben haar ook veel over het leven geleerd.
Ze zegt dat ik geduldiger met mezelf ben geworden en nauwkeuriger tegen mezelf heb leren praten. Ook herken ik mezelf als een vrouw met veel talenten en capaciteiten. Gezamenlijk heb ik geleerd deel uit te maken van een zeer diverse natuurlijke en culturele omgeving, de tijd en ruimte waarin ik leef en deel met anderen te respecteren en ervan te genieten.
Karla en Daniel, haar partner, hebben routes gemaakt zoals de Santa Cruz Overnighter. Onlangs verkende het duo een route door Pima-territorium, waarover je kunt lezen op hun site, Bikepacking Mxico. Karla is ook socioloog en bandana/masker/fotograaf als ze niet fietst of routes ontwerpt.
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van de Dene Nation, de Ahtna Athabascan People en de Denaina People (Chickaloon, Alaska)
Go-to ride snack: donkere chocolade en gerookte zalm.
Kathi beschrijft zichzelf als een dieselmotor. Ze is stabiel en consistent met af en toe uitbarstingen, zegt ze. Misschien was het haar harde opvoeding op een melkveebedrijf in de Beierse Alpen, dat Kathi zo’n expert in de bergen maakte. Of misschien is het haar meer dan 30 jaar ervaring met het maken van backcountry-wildernisreizen door Alaska. Kathi lijkt zich het meest thuis te voelen in ruwe omgevingen, ongeacht de reden.
Kathi verhuisde in 2002 naar Alaska nadat ze verliefd was geworden op Alaska tijdens jarenlang backpacken in de afgelegen wildernis. Kathi voelde zich aangetrokken tot Alaska door te fatbiken, niet door te backpacken.
Kathi was de racecoördinator van de Iditarod Trail Inviteal (ITI) van 2003 tot 2008. Ze voltooide de 350 mijl lange route tussen McGrath en Knick in 2005 voor haar eerste ITI-ervaring. Ze reed ook de Great Divide Mountain Bike Route, die dat jaar van Montana naar Mexico loopt. Het was haar lot. Ze werd de eerste vrouw ooit die de ITI naar Nome voltooide. Het was een moeilijke reis van 1000 mijl die haar drie jaar kostte om te voltooien. Kathi reed dat jaar bijna 300 mijl op haar fiets in zware sneeuwval.
Iets afmaken dat pijnlijk en heel moeilijk is, maakt je een sterker persoon, zegt ze. Je komt er wel als je door blijft gaan. Het zal je eerst breken en je kwetsbaar maken, maar als je eenmaal hersteld bent, heb je dit geweldige gevoel van voldoening en weet je dat je het in je hebt om het beter te doen en een sterk persoon te zijn.
Na haar ervaring in 2008 nam Kathi de functie van racedirecteur voor de ITI over, een functie die ze bekleedde tot ze met pensioen ging. Ze was in staat om het vrouwenveld aanzienlijk te laten groeien en zei dat het ongelooflijk was om de prestaties van atleten zoals Jill Homer te zien. Ze begeleidt nu avontuurlijke excursies in Alaska en mountainbiketochten in Utah. Als ze niet op de fiets zit, speelt ze Boliviaanse muziek op de harp.
Zij/haar / @kimmurrell / Tennessee Gravel // Fireside Outpost
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van zowel de Eastern Band of Cherokee Indians, en de Savannah River Band of Uchee Indians, (Polk County in Tennessee).
Kim houdt misschien een laag profiel, maar ze is geliefd in de Zuidoost-bikepacking- en ultraracegemeenschap. Sinds ze de eerste vrouw was die de Florida Divide in 2015 voltooide, is Kim bezig geweest met het verpletteren van haar eigen onafhankelijke tijdritten en het maken van slopende grindroutes in het zuidoosten, zoals de Death March Revival. Haar meest klassieke route is waarschijnlijk The Dirty 130, die meer dan 18,0 m klimt door het zuidoosten van Tennessee en het zuidwesten van North Carolina. Maar haar paradepaardje, de Vista 300/Mountain 420 (onlangs omgedoopt tot Three Rivers Way), propt meer dan 34,0 m op de 300-miler en 48,0 m op de 420-miler.
Kim bezit een handvol eigendommen langs haar routes, waaronder de Needle Eye Outpost en de Fireside Outpost. De veruit favoriet van de renners is mijn piepkleine huisje in een doopsgezinde gemeenschap, zegt ze. Het bevindt zich in het landgedeelte van mijn Three Rivers Way Vista- of mountainbikeroutes. Het is 70 mijl van de finish en trekt meestal renners naar binnen. Ze willen niet weggaan. Het is best grappig om te zien hoe hun trackers in de slaapstand gaan. De paarden en buggy’s komen voorbij terwijl ze uren of zelfs dagen op de veranda zitten. Het is een heel bijzondere plek.
Zij/haar / Leeftijd: 32 / @linds_beltchenko
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van Nuagha-tvp (Ute), Golden, Colorado
Go-to ride-snack: Gedroogde mango- en vleessticks.
Lindsay begon te fietsen toen haar vader haar leerde hoe ze met haar Barbie-fiets over de onverharde weg moest rijden. Sindsdien hebben Lindsay en haar partner Neil zich verankerd in de fietsindustrie en in het bijzonder in de bikepacking-gemeenschap. Het stel creëerde Bikepacker.com in 2014, dat uiteindelijk fuseerde met onze site. Ze lanceerden ook de Bikepacking-top, een jaarlijkse bijeenkomst voor bikepackers van over de hele wereld.
De top vond plaats in fietsknooppunten zoals Gunnison, Colorado en Mulberry Gap Adventure Basecamp in Ellijay, Georgia. Ondanks het feit dat het onwaarschijnlijk is dat de top tot 2022 opnieuw zal worden gehouden, zei Lindsay dat ze uitkeek naar het moment waarop we allemaal veilig samen kunnen komen om elkaar uit te dagen en te inspireren en om de toekomstige bikepacking vorm te geven.
Mijn meest favoriete eigenschap van de bikepacking-gemeenschap is dat je mensen kunt ontmoeten die je nog nooit hebt ontmoet, en toch is er een directe verbinding, zegt ze. Het is alsof je oude vrienden ontmoet en plotseling valt alles op zijn plaats.
We hebben de Bikepacking Summit gecreëerd als een kleine bijdrage aan een verder grotendeels zelfvoorzienend segment waar mensen met elkaar in contact kunnen komen. Verhalen vertellen. Vrienden maken. Deel inzichten. Pleiten voor. Moedig anderen aan om anders te denken.
Marley Blonsky
Zij/haar / 34 Jaar / @marleyblonsky
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van de Duwamish, Suquamish, Nisqually, Snoqualmie en Muckleshoot Tribes (Seattle, Washington)
Je favoriete snack om mee te rijden: Honeycrisp-appels en pindakaas.
Marleys heeft een lange weg afgelegd sinds haar eerste bikepacking-reis, een avontuur van 60 mijl dat ze maakte op een stijve mountainbike die niet alleen niet goed paste, maar die ook vol zat met te veel spullen. Ze toerde overal, van Canada tot Glacier National Park, en verkende Parijs en het eiland Cheng Chau in Hong Kong op de fiets. Ze zegt dat de reis die haar hele leven veranderde, er een was die ze voor haar 30e had gepland. Ze nodigde trans- en vrouwelijke fietsers uit de omgeving van Seattle en Portland uit om mee te gaan op een overnachting van The Dalles 60. Tot haar verbazing kwamen er 18 mensen opdagen.
Tijdens deze reis leerde ik dat een van mijn sterkste vaardigheden het samenbrengen van mensen in een gemeenschap is, het creëren van inclusieve en leuke ruimtes, en het maakte echt iets in mij wakker, zegt ze. Deze reis wakkerde mijn verlangen aan om echt inclusieve fietsgemeenschappen op te bouwen en tot op de dag van vandaag blijven veel van de mensen op de rit samen rijden.
Marley organiseerde eerder deze maand een virtuele serie Bike Camping for Beginners. Het bestond uit twee delen en was gericht op nieuwe bikepackers. De serie bevatte tips over navigatie, inpakken en voedselplanning. Shimano zal volgende week een film uitbrengen met Marley en Kailey Kornhauser, een mede bikepacker. De film All Bodies on Bikes volgt Marley en Kailey op een zomerse bikepackingtrip in Oregon en hun gedeelde dromen om fietsen inclusiever te maken voor lichamen van alle soorten en maten. Zoek het aanstaande maandag op de site. Als Marley geen plezier heeft op de fiets, werkt ze hard aan de toekomst van onze planeet als duurzaamheidsmanager bij een logistiek bedrijf.
Nadine Johnson
Din (Navajo), Maii Deeshgiizh (Coyote Pass-clan)
Zij/haar / Leeftijd 39 / @njnbikes
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van de Hopi-stam en de Din (T Dneshzhee of Kayenta, Arizona)
Go-to ride-snack: vijgenrepen.
Nadines vroegste herinnering aan fietsen gaat terug tot toen ze acht jaar oud was en leerde rijden met haar neven in het reservaatstadje Salina Springs, Arizona. Deze vroege ervaringen gaven Nadines de basis voor haar passie voor bikepacking en inspireerden haar toewijding om andere Navajo-jongeren kennis te laten maken met bikepacking.
In de zomer namen Nadine en haar partner Jon Yazzie (die beiden hun gidsdienst Dzil Taah Adventures bezitten en exploiteren) hun zesjarige kleindochter mee op haar eerste bikepacking-reis. Nadine zei dat het een avontuur was dat ze nooit zal vergeten. Na een lange dag rijden zaten ze nog in hun tent. Rond 2 uur ’s nachts kwam er echter een sterke storm. Nadine beweert dat ze geen regenvlieg hadden omdat het juli was.
Het zorgde voor een intense 30 minuten, zegt Nadine. We waren in staat om onze angsten om kwetsbaar te zijn te overwinnen en plannen te maken voor het onverwachte tijdens toekomstige reizen.
Hun ervaring met hun kleindochter inspireerde hen om een Navajo Youth Bike Packing Adventure-serie te creëren. Nadine en Jon namen extra spullen mee en leenden fietsen uit hun eigen collectie om een paar overnachtingen te maken met jongeren in de omgeving. Ze hopen dit jaar meer te doen.
Neza Peterca
Zij/haar / Age32 / @twwc // @sitwbikepacking
Slovenië
Go-to ride snack: Gedroogde mango.
Hoe is het om iets voor het eerst te doen? Nea heeft de neiging om groot te worden of naar huis te gaan. De Altravesur was haar allereerste bikepackingtrip en haar eerste solotrip. Het is een uitdagende 820 mijl lange route door Zuid-Spanje.
Ik besloot om op deze reis te gaan, om mijn hoofd leeg te maken, die volledig in de war was over wat ik in mijn leven doe en waar ik wil zijn, zegt ze. De reis was zo moeilijk dat ik mijn angsten moest confronteren en het vertrouwen moest vinden om mezelf te blijven motiveren om de reis te voltooien. Alles leek zo gemakkelijk toen ik terugkwam. Ik realiseerde me dat ik alles in mijn leven kon doen waar ik zin in had, op voorwaarde dat ik het vertrouwen in mezelf niet verloor.
Nea filmde haar Altravesur-ervaring. Hoewel ze veel heeft geleerd, besloot ze dat bikepacken beter is als ze bij anderen is. Sisters in the Wild was vorig jaar een bikepacking-avontuur gecreëerd door vrouwen voor vrouwen. De uitbreiding van de serie werd stopgezet vanwege COVID-voorzorgsmaatregelen. Ze kijkt echter uit naar soortgelijke evenementen in andere landen.
Er is een heel andere dynamiek als je met vrouwen reist in plaats van mannen, zegt ze. Dit gevoel van kameraadschap is een belangrijk element. Ik wil een veilige plek creëren voor vrouwen waar ze op niemand indruk hoeven te maken of met anderen hoeven te concurreren. Deze evenementen moeten vertrouwen opbouwen, zodat vrouwen met anderen of alleen op reis kunnen gaan. Ik wil dat ze begrijpen dat ze sterk en capabel zijn.
Nea had tien jaar lang een rugzakkenbedrijf in Boedapest. Ze heeft nu haar eigen winkel, “What Happened Outdoors”, en is gespecialiseerd in zowel reparatie van buitenuitrusting als op maat gemaakte uitrusting. Ze werkt nauw samen met een aantal industriemerken op het gebied van upcycling en conversie naar een circulaire economie.
Peper Kok
Zij/haar / 31 Jaar / @bookbikebrew // @spoonoutside
Traditionele, voorouderlijke en hedendaagse landen van Denaina Athabascans Anchorage, Alaska
Mijn favoriete snack voor ritjes: bij elke rit neem ik gummyberen of beef jerky mee!
Altijd in voor een goede woordspeling en een groot avontuur, heeft Pepper over de hele wereld gefietst en gereisd, van IJsland tot Mexico, en meestal solo. Haar energie is aanstekelijk en haar harder (circa 2017) was het spul waarvan legendes gemaakt zijn.
Maar als er iets is waar Pepper net zoveel van houdt als plezier maken op de fiets, dan zijn het wel de carving-lepels. , deed ze een oproep aan haar Instagram-volgers om te zien of iemand geïnteresseerd zou zijn in een lepelruil. Binnen enkele uren ontving ze 220 berichten van liefhebbers van lepelsnijwerk over de hele wereld.
Aangezien de meeste nieuwe vrienden die Spoon Outside vinden, dit doen via een online fietsartikel erover of via mijn bikepacking Instagram, was de gedachte dat iedereen die gematcht wordt met iemand over de hele wereld automatisch een nieuwe bikepacking-vriend krijgt om te bezoeken of te blijven met als ze op een dag een bikepacking-missie doen door dat land, zegt ze. Dat was de eerste , maar sindsdien is het ongelooflijk om te zien dat zoveel nieuwe leden zich aanmelden die absoluut geen ervaring hebben met houtsnijwerk of gereedschap, plotseling in staat zijn om een lepel te snijden! Omdat ze geen gevestigde snijtechnieken/idealen hebben, creëren de nieuwkomers vaak de meest unieke lepels.
Volg voor updates het Spoon Outside Instagram-account en sluit je aan bij Peppers Worldwide Spoon Exchange.
Sarah Zwaluw
Zij/haar / 33 Jaar / @sarahjswallow
Traditioneel, voorouderlijk en hedendaags land voor de Ute, Pueblos (Durango in Colorado) en traditioneel, voorouderlijk en hedendaags land voor de Tohono Oodham Yoemi, Chiricahua en Chiricahua (Elgin (Arizona)
Ga naar snack rijden: Op dit moment gummyworms.
Sarah Swallow is altijd een natuurlijke kaartlezer en navigator geweest. Ze ontwikkelt bikepacking-routes sinds de dag dat ze met bikepacking begon. In 2014 legde ze haar eerste grote grindroute samen, een ~200 mijl in het prachtige Monongahela National Forest in West Virginia. Sindsdien heeft ze talloze routes ontwikkeld, waaronder de Sky Islands Odyssey (Full, East en West Loops), Central Oregon Backcountry Explorer, Elkhorn Crest Trail, Buckeye Trail Bicycle Route en Dirt Road Trans America Trail (TAT).
Ze streeft naar variatie in haar routes, terrein dat verandert van glad grind naar singletrack en rijders meeneemt door steeds veranderende landschappen. Ze zegt ook dat een goede route er een is die toegankelijk is voor elke soort rijder.
Ik hou niet van het masochisme van wandelen of mijn fiets kilometers lang dragen, zegt ze. Ik geniet van een leuke, gemakkelijke rit die me voor korte tijd uitdaagt. Het geeft me ook veel soepele rollende pauzes om op te rusten.
Sarah werd geïnspireerd door haar ervaringen bij het ontwikkelen en rijden van de Sky Islands Odyssey. Het is vernoemd naar de biodiverse Sky-eilanden, die zich in het zuiden van Arizona bevinden. Ze voelde de behoefte om het verhaal van het gebied, de bedreigingen en de manieren waarop bikepackers kunnen helpen, te delen. , organiseerde ze de eerste Ruta del Jefe op de Appleton-Whittell Research Ranch. Het evenement is minder een race en meer een informeel, zelfvoorzienend groepsavontuur dat bikepackers en grindrijders samenbrengt om meer te weten te komen over zowel de milieubedreigingen als de humanitaire crises rond het grensgebied tussen de VS en Mexico, zegt Sarah.
Ze zegt dat we het voorrecht hebben om op prachtige locaties te fietsen. We moeten ook de geschiedenis en de bedreigingen voor deze plaatsen begrijpen.
In verband met COVID is de Ruta del Jefe voor dit jaar afgelast. Het komt echter terug. Bekijk haar gids hier om Sarahs tips voor routeplanning te horen.
Als je het hebt gemist, bekijk dan zeker deel één, twee en drie van deze serie, Shakers, Makers en Creatives. Wie inspireert jou? Geef een shout-out aan de vrouwen die deze maand verhuizers, shakers en makers zijn in je fietsgemeenschap. Tag @bikepackingcom zodat we je in de gaten kunnen houden en deel er een paar via onze verhalen.
